Joanna Bojarczyk

 „ Ulotność ”

Prace użytkowe, które odnoszą się do ulotności i przemijalności wszystkiego inspirowane japońską filozofią wabi sabi oraz naturą.

Bożena Gawerska – Panfil

 „ Uczynić glinę dźwięczną  ”

Kształt, który “przemówił”.

Muzykowanie ceramiczne w kontekście terapeutycznym. Ucieleśniona muzyka.

Monika Jędrzejczak

 „ Małe Pasje  ”

Cztery niewielkie rzeźby inspirowane pasjami, które łatwo przeoczyć, a wnoszą do życia tak wiele, że potrafią nadać mu nowy kształt.

Katarzyna Kazimierowicz

 „ Pająk ”

Porcelanowa próba reinterpretacji słomianego pająka ludowego – ozdoby domu, która przynosiła szczęście i chroniła domowników. Praca jest ukłonem w stronę polskiego folkloru i twórcy ludowego. To osobista podróż do korzeni i nostalgia za tym, co było i nie wróci.

Wiesława Konofalska

 „ Ceramiczna podróż do wnętrza oka  ”

Kafle ceramiczne ozdobione metodą sitodruku, talerze wykonane metodą sgraffito, akcenty okulistyczne.

Magda Krakowska

 „ Naczynia rytualne ”

Naczynia do przygotowania i delektowania się ulubionym naparem – jako sposób na zamianę rutynowej czynności w wyczekiwany rytuał, poprzez odnajdywanie piękna, przyjemności i bliskości natury w codzienności.

Paulina Michasiewicz – Suchocka

 „ W drodze ”

Każdy krok zostawia ślad…

Osobista podróż ceramiczna przez wybrane techniki alternatywne.

Prezentowane rzeźby to nie tylko formy — to nieoczywiste portrety ludzi mi bliskich, ukazane

z dystansem i poczuciem humoru. Inspiracją projektu stała się pierwsza para butów artysty Rytisa Konstantinavičiusa, który rozbudził we mnie pasję do rzeźby i odkrył przede mną nowe możliwości wypałów ceramiki technikami alternatywnymi.

Kolejne prace powstały z myślą o mojej rodzinie, której z wdzięcznością dedykuję tą pracę dyplomową „W drodze”. Ostatnia rzeźba – moja własna stopa, pod nazwą „wszystko, wszędzie, naraz” – symbolizuje gotowość do przemierzenia kolejnych ścieżek i podjęcia nowych wyzwań twórczych.

Zapraszam do wspólnego odkrywania mojej ceramicznej opowieści.

Żanetta Raczkowska

 „ Łzy… Historie opowiedziane łzami  ”

Rzeźby łez wykonane w różnych masach i technikach oddające uczucia, emocje i inne stany ducha – złość, kompleksy, perfekcja, bezsilność i nadzieja.

Agnieszka Sudoł – Borkowska

 „ Matka  ”

Ta instalacja ceramiczna to intymna opowieść o kobiecości i macierzyństwie – doświadczeniach wielowymiarowych, pełnych sprzeczności i przemilczeń. Medium jakim jest glina ma tu wydobyć na powierzchnię to, co kruche, cielesne i niejednoznaczne, a zarazem zakorzenione w zbiorowej pamięci i kulturowych archetypach. Ceramiczne formy – nawiązujące do kształtu amfor – stają się symbolami kobiecego ciała: naczynia życia, ale też przestrzeni, w które j zapisują się emocje

i pokoleniowe traumy. Jest to próba współczesnych refleksji nad kobiecą tożsamością, otwierająca pole do reinterpretacji wizerunku matki – nie jako idealizowanej figury, lecz jako kobiety realnej: odczuwającej lęk, zmęczenie, stratę i siłę. Nie jest to kolejny obraz „matki”, lecz przestrzeń konfrontacji z własnymi wyobrażeniami o macierzyństwie i kobiecości. To opowieść

o dziedziczeniu – biologicznym i kulturowym – oraz o przerwaniu cyklu, o transformacji traumy

w pamięć i w siłę. Poprzez glinę – materię żywą, pamiętającą dotyk i napięcie -powstaje rytuał odzyskiwania głosu i ciała. Instalacja staje się miejscem spotkania: intymnym, bolesnym, ale też otwierającym na doświadczenie wspólnoty.

Agata Spirydońska – Wiśniewska

 „ Kobieta odnaleziona  ”

Próba uchwycenia istoty kobiecości w głęboko symbolicznym wymiarze.

Katarzyna  Zaremba-Posłuszny

 „ Archipelag żywiołów. Ceramika inspirowana Hawajami – kolekcja form rzeźbiarskich.  ”

Opowieść ceramiczna o potędze natury, narodzinach wysp i harmonii czterech żywiołów – ognia, wody, ziemi i powietrza. Inspiracją do tej serii są Hawaje – każdy z elementów odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu krajobrazu i tożsamości.